สวนสัตว์เลี้ยงกาญจนบุรี

เป็นสถานที่ให้การคุ้มครองดูแลสัตว์ที่ตกอยู่ในอันตราย ถูกทอดทิ้ง ทุพพลภาพ อยู่ในการดำเนินงานของมูลนิธิสงเคราะห์สัตว์ซึ่งดำเนินงานเพื่อสาธารณ ประโยชน์อันเป็นกุศล โดยช่วยลดปัญหาสุนัขจรจัด ป้องกันภัยโรคพิษสุนัขบ้า และเสริมสร้างความมีเมตตาธรรมของมนุษย์ต่อสัตว์เป็นองค์กรที่ดำรงอยู่ได้ ด้วยเงินบริจาคจากผู้มีจิตเมตตา ดำเนินงานมาเป็นเวลา 19 ปี

ในปี 2530 พลตรีจำลอง ศรีเมือง เป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร เห็น ว่าการควบคุมโรคพิษสุนัขบ้าโดยการแก้ปัญหาสุนัขจรจัด ด้วยวิธีการฆ่าไม่เหมาะกับประเทศไทยที่เป็นแห่งพุทธศาสนา การทำหมันสุนัขและแมวไม่ให้ขยายพันธุ์ ฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้า แล้วจัดหาสถานที่เลี้ยงดูควรเป็นวิธีที่ดีกว่า สักวันการฆ่าจะลดลง และเลิกฆ่าในที่สุด ได้มีการสัมมนาที่คณะสัตวแพทย์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เสียงส่วนใหญ่เห็นด้วย จึงมีการจัดหาสถานที่ เงินทุน วัสดุก่อสร้าง จนสามารถก่อตั้งสถานสงเคราะห์สัตว์ทุ่งสีกันได้สำเร็จ โดยมิได้ใช้งบประมาณของทางราชการแต่อย่างใด รับภาระดูแลสุนัข แมว วัว ควาย แพะ แกะ เป็ด ไก่ ห่าน และหมู อยู่ที่ทุ่งสีกันดอนเมืองเป็นเวลา 10 ปี

ในปี 2540 เจ้าของที่ดินที่ตั้งสถานสงเคราะห์สัตว์ทุ่งสีกัน ต้องการที่ดินคืน จึงได้ขนย้ายสัตว์ทั้งหมดไปอยู่ที่ สวนสัตว์เลี้ยงกาญจนบุรี ซึ่งตั้งอยู่ที่บ้านพุประดู่ อ.เมือง จ.กาญจนุบรี ห่างจากตัวเมือง 27 กิโลเมตร ปัจจุบันรับภาระดูแลสุนัข 2 ,500 ตัว (พิการ 100 ตัว) แมว 200 ตัว วัว ควาย และแพะ ขณะนี้ประสบปัญหารายรับไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่ายต่างๆ เช่น ค่าอาหาร ค่ายา ค่าพี่เลี้ยง ฯลฯ ทำให้เกิดอุปสรรคในการให้ความช่วยเหลือสัตว์ผู้ยากไร้

ตามปกติผู้เลี้ยงสัตว์จะมอบความรักให้กับ สัตว์เลี้ยง โดยเฉพาะสุนัข ซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงยอดนิยม ธรรมชาติของสุนัขนอกจากจะมีความน่ารักแล้ว ยังมีความซื่อสัตย์ จงรักภักดี สามารถน้อมใจคนให้เกิดความเมตตา มีจิตใจอ่อนโยน เกิดความสุขจนสามารถรักษาโรคภัยต่างๆ ได้ เช่น โรคความดันโลหิตสูง โรคเครียด และยังเป็นเพื่อนแก้เหงาเฝ้าบ้านได้

สวนสัตว์เลี้ยงกาญจนบุรี จึง เป็นเสมือนที่พึ่งสุดท้ายสำหรับสัตว์พิการ สัตว์เร่ร่อน สัตว์ที่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต และยังเป็นตัวอย่างของความกรุณาปรานีที่มนุษย์พึงมีต่อเพื่อนร่วมโลกอีกด้วย ในฐานะที่เป็นมนุษย์ผู้มีจิตใจเมตตากรุณา เน้นการสนับสนุนกิจกรรมของสวนสัตว์เลี้ยง นอกจากจะเป็นการสร้างกุศลแล้ว ยังถือว่าเป็นการแสดงออกในเรื่องของความมีน้ำใจ เพื่อให้การสงเคราะห์สัตว์สามารถดำเนินงานและดำรงอยู่ได้ต่อไป อีกทั้งก่อให้เกิดประโยชน์ต่อสังคมมนุษย์